ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ

Χιονισμένες όλες οι κορυφές του Ολύμπου. Μια οπτασία. Μελίσσι ο κόσμος στους όμορφους πεζοδρόμους της Λάρισας...
Νύχτα Σαββάτου. Η άνοιξη έχει μπει για τα καλά - και στον χρόνο και μέσα μας. Λαχταρά η γη τη βροχή - και τον ήλιο. Μια βραδύτητα κινεί τα μέλη του σώματος. Μια ταχύτητα ωθεί τα μέσα του στην ανάταση, στον χορό. (Τι θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς τον χορό του, υλικό και πνευματικό;)

Απόδραση στο κέντρο της ηπειρωτικής χώρας. Το πραγματικό μελίσσι το συναντάμε σκαρφαλώνοντας στον Κίσσαβο. Ζουζουνίζουν οι μέλισσες, τρελαμένες από τη γονιμοποιό χαρά τους, τρυγώντας τη γύρη. Αλλα μπουμπούκια είναι έτοιμα και άλλα σκάνε - μια έκρηξη γονιμότητας και ομορφιάς. Αρχαίοι ήχοι, αιώνιοι, σημερινοί, συνθέτουν μελωδίες συμπαντικές.

Η μουσική. Ο πολιτισμός της ακοής. (Να τον σπουδάσουμε, παρότι τον έχουμε περιφρονήσει.) Να και η συναυλία των υδάτων που ρέουν ελεύθερα, γαλήνια και ορμητικά. Η φύση ξεσηκώνεται - χαίρεται και αγαλλιάται το βουνό. Πόσα ποτάμια τρέχουν μέσα του; Πόσα αγάλματα περιμένουν στους βράχους τους να σμιλευτούν;

Ποιος τη χάρη μας - άνοιξη σ' ένα τέτοιο βουνό. Κατηφορίζοντάς το σκοντάφτουμε σ' ένα χωριό που αγναντεύει όλο το Αιγαίο. Αίφνης το βλέμμα αγκαλιάζει όλη σχεδόν τη χώρα. Ξεχνάς για λίγο τις λύπες και τα βάσανα των ανθρώπων της [ποτέ δεν έλειψαν αλλά τώρα έχουν λαμπαδιάσει και μάλιστα με «αριστερή» φροντίδα - καιρός ήταν να απαλλαγούμε και από τούτη την ψευδαίσθηση· καιρός λοιπόν για τον πολίτη, τη δημοκρατία (το πολύ οξυγόνο πειράζει λίγο το μυαλό)].

Περπατώντας (χορεύοντας) πάνω και μέσα σε τέτοια βουνά δεν ηρεμείς - αναστατώνεσαι, επειδή κάτι σε ωθεί να πετάξεις και συνειδητοποιείς (!) ότι δεν μπορείς. Θέλεις να πετάξεις (γιατί;) αλλά δεν μπορείς. Τι σου είναι ο άνθρωπος... Μια αναρρίχηση στα συναισθήματα αρκεί για να αποκαλυφθεί η συμπαντική μας μικρότητα.

Ναι, αλλά και το μεγαλείο της χαράς, της συνύπαρξης; Ναι, αλλά με πόσο κόπο (πόσες μικροκακίες, πόσα εγκλήματα, πόση εξαθλίωση). Νιώθεις κρυφά ένοχος που μπορείς ακόμη να ταξιδεύεις, να λούζεσαι σε άφθονα νερά και ανοιξιάτικο ήλιο (σε ανοιξιάτικους, ορεινούς, «κορυφαίους» ήλιους).


Γιώργος Σταματόπουλος
Πηγή