ΦΙΛΤΡΑ ΝΕΡΟΥ

Ακούνε πολλά, ωστόσο στην τελική λίγα γνωρίζουν οι καταναλωτές για τα φίλτρα νερού που αγοράζουν για οικιακές βρύσες....
Πρέπει να βάλω φίλτρο στη βρύση μου; Αν ναι ποιο πρέπει να βάλω; Χρειάζεται; Γνωρίζω τι αγοράζω; Ακολουθώ τις οδηγίες του κατασκευαστή; Σε συνέχεια της έρευνας του «Π» για την καταλληλότητα του νερού που πίνουμε, σήμερα ανοίγουμε το κεφάλαιο «φίλτρα νερού», τα οποία
τοποθετούνται σε οικιακές βρύσες πόσιμου νερού. Όπως προκύπτει, αρκετοί είναι οι καταναλωτές που έχουν πειστεί να αγοράσουν φίλτρα ωστόσο δεν γνωρίζουν τι φίλτρο έχουν αγοράσει και για ποιο σκοπό. «Έρχονται στο χημείο καταναλωτές και μας ζητούν να κάνουμε ανάλυση του νερού που τυγχάνει επεξεργασίας από φίλτρο, ωστόσο όταν τους ρωτάμε τι είδους φίλτρο έχουν, για να ξέρουμε και τι είδους ανάλυση πρέπει να γίνει, μικροβιολογική, χημική ή και τα δύο, δεν είναι σε θέση να απαντήσουν», διαπιστώνει η χημικός Χαρά Παπαστεφάνου, διευθύντρια του εξειδικευμένου εργαστηρίου νερού και τροφίμων CP FOODLAB. Όπως περαιτέρω διαπιστώνει η κ. Παπαστεφάνου από τις αναλύσεις που γίνονται το μεγαλύτερο πρόβλημα που παρατηρείται είναι πως από την επεξεργασία του νερού σε κάποιες περιπτώσεις αφαιρούνται όλα τα άλατα, συνεπώς ο καταναλωτής καταναλώνει «απιονισμένο» νερό.

«Το νερό δεν ξεδιψά μόνο, έχει στοιχεία που είναι αναγκαία για τον ανθρώπινο οργανισμό συνεπώς τα συστήματα αντίστροφης ώσμωσης που διαθέτουν κάποια από τα φίλτρα πρέπει να αποφεύγονται» εξηγεί με τη σειρά του ο προϊστάμενος των Υγειονομικών Υπηρεσιών Αλβέρτος Καρής, αν και θα πρέπει να σημειωθεί πως οι Υπηρεσίες του δεν έχουν αρμοδιότητα στο θέμα. Ο κ. Καρής προσωπικά δεν χρησιμοποιεί κανένα επιπλέον φίλτρο πέραν από αυτό που διαθέτει εργοστασιακά η δική του βρύση. «Αν ο καταναλωτής ξεβιδώνει το στόμιο της βρύσης που φέρει το φίλτρο και το καθαρίζει συχνά τότε πέρα από το ότι θα τρέχει πιο πολύ νερό θα απομακρύνονται οι ακαθαρσίες που αποτελούν εστία μικροβίων» εξήγησε. Από εκεί και πέρα, συνεχίζει, «αν ο καταναλωτής πειστεί από τον κατασκευαστή/ προμηθευτή για να αγοράσει φίλτρο τότε είναι με δική του ευθύνη και θα πρέπει να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες. Αν οι οδηγίες απαιτούν αλλαγή του φίλτρου στις τόσες χιλιάδες λίτρα ή τόσο χρονικό διάστημα τότε ο καταναλωτής οφείλει να το αλλάξει ειδάλλως το αποτέλεσμα θα είναι στο τέλος χειρότερο από αυτό που θα είχε αν δεν χρησιμοποιούσε καθόλου φίλτρο» υπογραμμίζει ο κ. Καρής και καταλήγει πως ένα κοινό φίλτρο που κατακρατά στερεά είναι ιδανικό για νερό υδατοπρομήθειας το οποίο είναι ασφαλές, σύμφωνα με τους ελέγχους των υγειονομικών υπηρεσιών.

Η κ. Παπαστεφάνου εξηγεί επιπλέον πως αυτό που πρέπει να γνωρίζει πρωτίστως ο καταναλωτής είναι ότι υπάρχουν δύο γενικοί (πολύ περισσότεροι ειδικοί) τύποι φίλτρων:

Τα μικροβιολογικά φίλτρα: βελτιώνουν τη μικροβιολογική ποιότητα του νερού. Σε περίπτωση που το νερό μεταφέρει βακτηρίδια, το φίλτρο τα συγκρατεί και δεν τα αφήνει να διέλθουν από τη βρύση ενώ συνήθως κατακρατεί και κάποια αιωρούμενα στερεά που μπορεί να υπάρχουν μέσα στο νερό π.χ. σκουριά ή χώμα. «Είναι καλό να υπάρχει ένα τέτοιο φίλτρο γιατί συνήθως κατακρατεί και το ελεύθερο χλώριο, που μπαίνει στο νερό της υδατοπρομήθειας, για να προστατεύσει μικροβιολογικά το νερό κατά τη μεταφορά του μέσα στους σωλήνες. Λόγοι επιμόλυνσης του νερού κατά τη μεταφορά είναι π.χ. το σπάσιμο ενός σωλήνα, διακοπή του νερό κ.λπ... Από την άλλη επειδή έχουμε ντεπόζιτα, ένα κολοβακτηρίδιο να περάσει σε αυτά μπορεί να πολλαπλασιαστεί λόγω των αυξημένων θερμοκρασιών» σημειώνει η χημικός, για να εξηγήσει πως ένα μικροβιολογικό φίλτρο με μια Α προστασία χωρίς υπερβολικό κόστος είναι καλό να τοποθετείται.

Τα «χημικά φίλτρα»: αλλοιώνουν τη χημική σύσταση του νερού, δηλαδή αφαιρούν διάφορα χημικά στοιχεία όπως είναι το ασβέστιο, το μαγνήσιο, τα χλωριούχα κ.λπ. Αυτά τα φίλτρα χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή τους. Δηλαδή για να αγοράσει κανείς ένα τέτοιο φίλτρο θα πρέπει να έχει διαπιστώσει πως το νερό του έχει πραγματικό πρόβλημα με αυξημένα άλατα. «Αν αγοράζεις νερό από την υδατοπρομήθεια το οποίο έχει ήδη χαμηλά άλατα (εντός των ορίων της νομοθεσίας για το νερό ανθρώπινης κατανάλωσης Ν87(Ι)/2001) και προσθέσεις φίλτρο αντίστροφης ώσμωσης (διαθέτει μεμβράνες που παρεμβαίνουν στη ροή του νερού κατακρατώντας όλα τα άλατα) τότε το αποτέλεσμα είναι να αφαιρέσεις εντελώς τα άλατα. Σε τέτοια περίπτωση το νερό γίνεται ακόρεστο και δεν είναι κατάλληλο για πόσιμο. Αν ωστόσο ένα σπίτι απομακρυσμένο από υδατοπρομήθεια επιλέγει νερό από διάτρηση με αυξημένα άλατα μπορεί να χρησιμοποιήσει φίλτρο αντίστροφης ώσμωσης, ωστόσο με τέτοια ρύθμιση που να μην αφαιρεί εντελώς τα άλατα» καταλήγει.


Πηγή: http://politis.com.cy

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις