Η ΚΑΡΑΜΕΛΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ , ΩΣ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.

 

Όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, από τους σοσιαλιστές και τους δεξιούς μέχρι τους αριστερούς, μας πιπιλάνε την καραμέλα της ανάπτυξης, ως το αντίδοτο της κρίσης.

Όμως ανάπτυξη ακούμε και ανάπτυξη δεν βλέπουμε. Και για το κακό μας το χάλι, ως συνήθως μας λένε ότι φταίνε οι κακοί τοκογλύφοι της Ευρώπης, που μας δανείζουν με τα τρομερά επιτόκια του 1,5-2%.

Όχι ότι οι Ευρωπαίοι είναι άμοιροι ευθυνών, όμως αυτές αφορούν την αρπακτικότητά τους με την εκχώρηση ολόκληρης της κρατικής περιουσίας για τα επόμενα 99 χρόνια και για το γεγονός, που για να τα αρπάξουν, προέκριναν την υπερφορολόγηση αντί των σοβαρών αλλαγών, που θα οδηγούσαν στον  εκσυγχρονισμό του κράτους, που αποτελεί την βασική τροχοπέδη της ανάπτυξης.

Βλέπουμε λοιπόν και δεν αντιδρούμε, λες και μας έχουν ρίξει όλους στα ναρκωτικά, τους νέους μας με λαμπρές σπουδές να εγκαταλείπουν ομαδικά τη χώρα, βλέπουμε την υπογεννητικότητα να συρρικνώνει τον γηγενή πληθυσμό και τον κενό χώρο να καταλαμβάνουν καραβάνια από την Ασία και την Αφρική, που έχουν μάθει να αυξάνονται και να πληθύνονται, ακόμη και μέσα στις σκηνές, κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης.

Όμως το πολιτικό μας σύστημα, που ενδιαφέρεται μόνο να μακροημερεύσει στα έδρανα της Βουλής, στα υπουργικά γραφεία και στα Μέγαρα της Ηρώδου του Αττικού, κάνοντας δήθεν πολιτική με επικοινωνιακά κόλπα, αντί της πραγματικής δράσης, να μην είναι ικανό να χωρίσει ούτε δυο γαϊδάρων άχυρα.

Στις μέρες μας, της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης κατά τα άλλα, εκχωρήθηκαν τέσσερεις μονάδες της ΔΕΗ, που παράγουν ενέργεια από τα λιγνιτοφόρα κοιτάσματα της  Βόρειας  Ελλάδας.

Το ενδιαφέρον των αριστερών ιδεοληπτικών και των ανεγκέφαλων συνδικαλιστών, εντοπίστηκε στην διατήρηση των θέσεων εργασίας και όχι σε αυτό καθαυτό το πρόβλημα, που είναι η δυναμικότητα την Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού.

Αν έβλεπαν στο κοντινό μέλλον, την εξέλιξη της τεχνολογίας θα διαπίστωναν ότι η παγκόσμια παραγωγή του αυτοκινήτου σχεδιάζει να αντικαταστήσει τα βενζινοκίνητα-πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα, με ηλεκτρικά.

Μια χώρα σαν την Ελλάδα με ήλιο τις περισσότερες ημέρες του έτους και δόξα το Θεό, με ανέμους που σε πολλά νησιά δεν λένε να κοπάσουν, θα έπρεπε ήδη να έχει στρέψει το ενδιαφέρον της, εδώ και καιρό, στην παραγωγή ενέργειας από φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες.

Θα έπρεπε ήδη να έχουν επιδοτηθεί ιδιώτες να παράγουν φωτοβολταϊκά πάνελ, όπως έγινε στο παρελθόν με τους ηλιακούς θερμοσίφωνες, και ανεμογεννήτριες, προκειμένου να καλύψουν τις υψηλές απαιτήσεις της αγοράς.

Θα έπρεπε  η ίδια η ΔΕΗ να έχει στρέψει προς αυτές τις μορφές ήπιας ενέργειας την δραστηριότητά της, προκειμένου να υποκαταστήσει τα ρυπογόνα λιγνιτωρυχεία με την τεχνολογία του αύριο.

Αντ’ αυτού είδαμε τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ να απεργούν και να διαμαρτύρονται για να μην, άκουσον – άκουσον, προχωρήσει η εταιρεία στην ανάπτυξη των λεγόμενων ΑΠΕ. Δηλαδή μας είπαν να μείνουμε στον αραμπά, την ώρα η ζωή τρέχει με ταχύτητες φωτός.  

Ήδη σοβαρές χώρες, όπως η Δανία, έχουν προαναγγείλει ότι σε λίγα χρόνια από τώρα, θα έχουν πλήρως απεξαρτηθεί  από τα υγρά καύσιμα και θα παράγουν ενέργεια μόνο από τις ΑΠΕ.

Με δεδομένο ότι η χώρα μας μπορεί να εγκαταστήσει πολλές μικρές μονάδες στα νησιά μας, είναι πολύ εύκολο να καταφέρει να περιορίσει τις ανάγκες της σε υγρά καύσιμα.

Θα πει κανείς τι μας λες. Το κράτος βολεύεται, γιατί μέσω των υγρών καυσίμων εισπράττει τεράστιους φόρους, μια και τα δύο τρίτα των χρημάτων που πληρώνουμε για βενζίνη αποδίδονται ως φόρος στο κράτος. Έχουν βρει την αγελάδα που αρμέγουν ανέξοδα και φοβούνται ότι θα τους την πάρουμε από τα χέρια τους.

Πως θα πληρώσουν τους χιλιάδες, που προσλαμβάνουν νυχθημερόν  από το παράθυρο, μέσω των εκατοντάδων Οργανισμών που έχουν στήσει, αυξάνοντας έτσι ταχύτατα τον πληθυσμό των δημοσίων υπαλλήλων. Πως θα πληρωθούν όλοι αυτοί αν δεν υπεφορολογηθούν τα κορόιδα του ιδιωτικού τομέα;

Γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο χωρίς να το φορολογήσουν. Από την κατοικία, μέχρι το κρασί και τον καφέ. Μένει μόνο η αναπνοή και το οξυγόνο, όσο έμεινε, που αναπνέουμε εκτός φορολογικής ρύθμισης.

Το κακό είναι ότι όλοι αυτοί που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους. Το πολύ να βολεύτηκαν κάπου, έμμεσα ή άμεσα, μισθοδοτούμενοι από το κράτος. Έτσι χωρίς να το πολυσκεφτούν, φορτώνουν τον υπάλληλο με 50% και πλέον φόρους και εισφορές και τον ελεύθερο επαγγελματία με 70% και πλέον. Άντε να ζήσεις με τα ψιχία που σου μένουν.

Δεν μένει στους υπόλοιπους, τους μη βολεμένους, να πουν με μια φωνή, φτάνει πια …  

Τάσος Παπαδόπουλος

http://eleftheriskepsii.blogspot.gr