Paradise Papers
Από τότε που οι λεγόμενοι Πρωτόπλαστοι διώχτηκαν από τον Κήπο
της Εδέμ, δεν έπαψαν οι άνθρωποι να ονειρεύονται Παραδείσους. Ακόμη και σήμερα,
υπάρχουν πολλοί που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι υπήρξε πράγματι ο Παράδεισος
και τον τοποθετούν μάλιστα κάπου στην Αφρική ή στον Ειρηνικό.
Κάπου στον Ατλαντικό, υπήρχε για τους προγόνους μας ένας
παραδεισένιος κόσμος, τα «Ηλύσια Πεδία»(για τον Ομηρο» ή οι «Νήσοι των Μακάρων»(για
τον Ησίοδο), όπου υπήρχε αφθονία όλων των αγαθών και επικρατούσε αιώνια άνοιξη,
αλλά πρόσβαση είχαν μόνο οι ψυχές των ενάρετων και των ηρώων.
Οι παράδεισοι σήμερα λέγονται Παρθένοι Νήσοι, Μπαχάμες,
Βερμούδες, Νησιά Κεϊμάν, κ.α. στα οποία έχουν «παραδεισένια» πρόσβαση, μόνο
όσοι διαθέτουν εκατομμύρια. Οι υπόλοιποι κάτοικοι αυτών των νησιωτικών
παραδείσων ζουν εκεί, με μοναδικό σκοπό να υπηρετούν τους......
«εκλεκτούς» της γης,
ώστε να μην τους λείψει τίποτα.
Οι αριθμοί που διέρρευσαν από μια ομάδα
400 δημοσιογράφων από διάφορες χώρες, είναι συγκλονιστικοί. Επιχειρηματίες,
καλλιτέχνες, ποδοσφαιριστές και διεφθαρμένοι πολιτικοί από 50 χώρες, έχουν
«παρκάρει» σ’ αυτούς τους φορολογικούς παραδείσους μαύρα χρήματα
τρισεκατομμυρίων για να αποφύγουν φόρους που θα έπρεπε να πληρώσουν στις χώρες
τους. Είναι απίστευτο, άνθρωποι με περιουσίες δισεκατομμυρίων να πληρώνουν
λιγότερους φόρους από τον οδηγό του αυτοκινήτου τους, χάρη σε ένα σύστημα
υπεράκτιων εταιρειών που τους επιτρέπει να φοροδιαφεύγουν, σχεδόν νομότυπα και
αναρωτιούνται το γερμανικό περιοδικό “Spiegel” και η γερμανική
εφημερίδα “Welt”, «γιατί πολιτικοί σαν τον Σόϊμπλε, που
στην περίπτωση της Ελλάδας φάνηκε τόσο αποφασιστικός, δεν κάνουν κάτι ώστε να
κλείσουν αυτές οι νομικές τρύπες που επιτρέπουν στους ισχυρούς να
φοροδιαφεύγουν», δίνοντας συγχρόνως την απάντηση: «γιατί δεν έχουν την τόλμη
και τη δύναμη να βάλουν κανόνες σε πανίσχυρους δισεκατομμυριούχους
επιχειρηματίες και σε επιχειρήσεις κολοσσούς, που έχουν προϋπολογισμούς
μεγαλύτερους από τα περισσότερα κράτη του κόσμου». «Ποιος θα τολμήσει να τα
βάλει με τους κυρίους της Silicon Valley», αναρωτιέται το
“Spiegel”». Η τολμηρή δημοσιογράφος από την Μάλτα, η Daphne Caruana
Galizia, πήρε μια πικρή γεύση της σκοτεινής δύναμης αυτού του
τέρατος της διαπλοκής πολιτικής και μαύρης οικονομίας.
Το πιο παράδοξο, μέχρι και γελοίο, αυτής της υπόθεσης είναι το γεγονός,
ότι αντί τέτοιες αποκαλύψεις να ενισχύουν την δυσπιστία των ανθρώπων γι αυτόν
τον χυδαίο καζινοκαπιταλισμό, ενισχύουν εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις του
οικονομικού δαρβινισμού, δηλαδή την ακροδεξιά, που είναι στα λόγια
αντικαπιταλιστική και στην πράξη, ο βασικός πυλώνας του πιο χυδαίου
καπιταλισμού, που στην κρίση, καλείται να κάνει τη βρώμικη δουλειά
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου