Ταξίδι της νοσταλγίας, ή μήπως της φυγής;

Ίσως φταίω κι εγώ, που ΄κανα τότε πως δεν είδα την πλάνη... Που ξέρεις, ίσως και να θελα να παίξω το παιχνίδι σου...
Τα συναισθήματα χάνουν την έννοια τους όταν οι λέξεις γίνονται περιττές...

-Ότι και να γίνει...θα είμαι εκεί, κάθε φορά που θα με χρειάζεσαι... -είχες πει....

Και σίγουρα δεν υπάρχει πεπρωμένο όσο εμείς παίρνουμε αποσπάσματα από τη ζωή. Λάθος δρόμος είναι η πυρκαγιά, ή, η πλημμύρα;
 Στα τραγούδια  που αγαπήσαμε...στα όνειρα που αφήσαμε να δραπετεύσουν... νύχτα, χειμώνα καιρό...

Το να γράφεις αυτά που νιώθεις είναι σαν να προσπαθείς να επουλώσεις  πληγές, είναι ένα παράξενο μοναχικό ταξίδι..
Ταξίδι της νοσταλγίας, ή μήπως της φυγής;

Μαρίζα Τσιτμή

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις