Το Πάσχα των «πρέπει»

Εχει, λοιπόν, πολλά, υπερβολικά πολλά «πρέπει» το νεοελληνικό Πάσχα, ή μάλλον έχουμε εμείς τον τρόπο να κάνουμε τη χαρά ψυχαναγκασμό.

Πρέπει να παραστούμε σε οικογενειακά τραπέζια που θα μας πλήξουν αφόρητα, πρέπει να βάψουμε αυγά αντί να τα αγοράσουμε βαμμένα για να μην μας πουν ακαμάτηδες, πρέπει να ζυμώσουμε τσουρέκια με τη συνταγή της μακαρίτισσας της γιαγιάς μας (τα οποία πρέπει να φουσκώσουν αλλά για άλλη μία χρόνια δεν θα μας κάνουν τη χάρη), πρέπει να αγοράσουμε άλλα ρούχα για τον Επιτάφιο και άλλα για την Ανάσταση για να μην μας σχολιάσουν στο χωριό, πρέπει πρώτα τα Αναστήσουμε και μετά να φάμε και ας έχει γίνει το στομάχι μας κόμπος από την πείνα, πρέπει να δοκιμάσουμε τη μαγειρίτσα που μας περιμένει στο τραπέζι γιατί είναι το απόλυτα παραδοσιακό πιάτο και ας απεχθανόμαστε τα συκώτια και τα έντερα.

Και την Κυριακή του Πάσχα πρέπει να σηκωθούμε από τα χαράματα για να κάνουμε παρέα στον κουμπάρο που θα σουβλίσει, και πρέπει ενώ σουβλίζει να κάνουμε πως γελάμε με τα κρύα ανέκδοτά του και πως διασκεδάζουμε με τις απαίσιες μουσικές του, και μετά πρέπει να φάμε το αρνί ωμό ή καμμένο λέγοντάς του πόσο το πέτυχε, και πρέπει και να πέσουμε στα πατώματα και να του χτυπάμε παλαμάκια όταν θα χορέψει ζεϊμπέκικο. Αμέσως μετά πρέπει να σύρουμε τον καλαματιανό (έστω το χασαποσέρβικο) τον οποίο ούτε ξέρουμε να χορεύουμε, ούτε θέλουμε αλλά πρέπει!

Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια πρέπει και να νηστεύουμε γιατί είναι πάλι στη μόδα. Γενικώς… πρέπει, αν θέλουμε να περάσουμε ένα αυθεντικό Ελλήνων Πάσχα. Και μπορεί εγώ με αυτά τα «πρέπει» να μην τα πήγαινα ποτέ καλά (καθώς δεν τρώω τη μαγειρίτσα και το αρνί και δεν χορεύω καλαματιανό), αλλά δεν μπορώ να μην θυμίσω στην πολυαγαπημένη βαφτιστήρια μου, το βαθύτερο νόημα της γιορτής: ότι στο πλαίσιο του «αγαπάτε αλλήλους» πρέπει να αγαπά και να συγχωρεί τον ασυνεπή αλλά μετανοημένο νονό. Που, με τη σειρά του, δεν πρέπει να την ξεχάσει ποτέ ξανά. Αυτά, και καλό Πάσχα. Πρέπει να το γιορτάσετε, γιατί πρέπει να τιμάμε τις παραδόσεις μας. Δεν πρέπει;

_______________________
     ~  Κοσμάς Βίδος
     Πηγή: protagon.gr