Ειναι μεγαλη πικρα
Να εργαζεσαι χρονια, με πολυ κοπο
Να μεγαλωνεις ενα παιδι με ολα τα καλα
Να το σπουδαζεις, να του δινεις ολα τα εφοδια
Και να` ρχεται μερα
Που μπροστα του θα βλεπει μονο μαυρο
Να μη μπορει να κανει ονειρα
Να μην εχει ανοιχτο οριζοντα
Να σκεφτεται οτι θα πουλησει το σαρκιο του
τις γνωσεις, την εξυπναδα του, τα αριστεια του
Για τρια ευρω την ωρα
Αν βρει δουλεια
Στελνοντας χιλια βιογραφικα
Που θα τον περασουν απο κοσκινο, δινοντας
πεντε εξη συνεντευξεις
Λες και ειναι αλογοκαι το κοιτουν στα δοντια
Και δουλεια, με αμοιβη δουλου
Το συστημα ετσι προσταζει
Δεν εμεινε τιποτα ορθιο, στα εργασιακα
Εκει εξω ειναι ζουγκλα
Και συ δεν το` ξερες, οτι θα ερουν ετσι τα πραγματα
Εσυ ειχες ευκαιριες
Τη δεκαετια του 80
Και πληγωνεσαι!!!!
Γιατι το σπλαχνο σου, δεν βλεπει ουτε γκρι
Τα ξερει καλα
Τι να παρηγορησεις, τι κουραγιο να δωσεις
Αφου τα πραγματα ειναι ετσι
Πονουν τα φυλλοκαρδια σου
Γιατι παντα το ενθαρυνες
Το εμαθες να πιστευει οτι ολοι οι δρομοι
θα ειναι ανοιχτοι
Και ηρθε η ωρα να το μετανοιωσεις
Γιατι το συστημα λεει
Δεν μας ενδιαφερουν νεε μου, οι ικανοτητες σου
Εμεις φθηνο εργατικο δυναμικο θελουμε
Αδαμοπουλου Γεωργια
Ελευθερη πολιορκημενη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου